بازیابی عکس های قرن نوزدهم

با کمک یک شتاب دهنده ذره­ها، دانشمندان ارواح گذشته را برمیگردانند و عکس­هایی را که زیر سطح کدر دو صفحه عکاسی نقره­ای  اله پنهان شده­اند آشکار می­کنند.

دانشمندان از یک شتاب دهنده به نام سینکروترون  برای تولید پرتوهای قوی و در عین حال غیر مخرب پرتوی ایکس بای اسکنکردن عکس­های اسیب دیده کلیشه داگر، و کشف ترکیب شیمیایی آنها استفادده کرده اند. این پدیده به آنها احازه میدهد تا جیوه به جا مانده در صفحه ها را ردیابی و نسخه های دیجیتالی از عکس های پنهان شده را ایجاد کنند. یکی از عکس ها تصویر یک زن را نشان داد و دیگری تصویر مردی بود که کاملا مات و مبهم بود.

نخستین روش عکاسی یعنی کلیشه داگر، از دهه ۱۸۴۰ تا ۱۸۶۰ مورد توجه بود. عکاسان با هنرمندی، یک صفحه مسی پوشیده با نقره برای تولید سطحی حساس به نور، با بخار ید پردازش می­کردند. برای گرفتن عکس، افراد باید چندین دقیقه جلوی دوربین بی حرکت مینشستند. این زمان برای نوردهی صفحه و خلق یک تصویر لازم بود. سپس عکاسان صفحه را با بخار جیوه گرم و یک محلولطلا برای تولید تصویر پردازش میکردند تا در جاهایی که در طول فرایند نوردهی، نور به صفحه برخورد میکند، ذره­های ریز نقره-جیوه-طلا تشکیل شوند. این ذره ها تصویر را می­سازند و نور سفید را بازتاب می­دهند. در قسمت روشن­تر یک تصویر مانند دست و گردن خانم­ها، این ذره­ها تراکم بیشتری دارند.

دانشمندان از جیوه برای نقشه برداری تصویرهای اصلی استفاده میکنند زیرا این فلز، سال­ها پس از ظهور عکس درجای خود ثابت می­ماند. اسکن­ها جای ذره­های اصلی را نشان داد و به دانشمندان کمک کرد تا تصویر را بازسازی کنند.

اسکن کردن کلیشه­های داگر ۷ تا ۸  سانتی­متری، که در گتالری ملی کانادا انجام شد، زمان بر لود و اسکن هر سانتی­متر آن حدود ۸ ساعت به طول انجامید.

سینکروترون­ها تا به حال برای تصویر کردن کلیشه­های داگر استفاده نشده بودند. بنابراین محققین نمیدانستند انتظار چه چیزی را باید داشته باشند.

با انکه ابزراهای مورد نیاز این کار بسیار گران هستند و کار با انها زمان بر و دشوار است ولی پژوهشگران امیدوارند بررسی هایشان به موزه­ها امکان دهد تا بیشتر این چهره­های محو شده را اشککار کنند.

سینکروترون که نخستین بار توسط لوییس آلوارز ابداع شد نوعی شتاب دهنده ذره به شکل یک حلقه دایره ای است کخ به کمک میدان­های الکتریکی و مغناطیسی، تابش الکترومغناطیسی تولید میکند. ذره­هایی که با سرعتی نزدیک به سرعت نور در محیط الکترومغناطیسی حرکت میکنند، در جهت حرکتشان به نشر نور می­پردازند که تابش یا نور سینکروترون نامیده می­شود. این تابش یک امکان توانمند برای بررسی ساختار مولکولی، تغییر  شکل و ترکیب­های سلولس هنگام واکنش­های شیمیایی است که در زمینه­های مختلف پژوهشی و کاربردی در فیزیک، پزشکی، صنعت، زیست شناسی، باستان شناسی و … کاربرد دارد. استفاده از تابش سینکروترون برای علوم بنیادی و فناوری­های کاربردی، رشد فزاینده ای را در چند دهه گذشته تجربه کرده است.

نتایج این تحقیقات در مقاله زیر گزارش شده است:

M.S. Kozachuk et al. Recovery of degraded-beyond-recognition 19th century daguerreotypes with rapid high dynamic range elemental X-ray fluorescence images of mercury L emission. Scientific Reports. Published online June 22, 2018. doi: 10.1038/s41598-018-27714-5.